चंचळ नदी

अद्भूत गंगा अधीर निघाली
कधी कुठे ते कोणा कळले ?
चंचळ गुप्त नदीचे सुंदर
वळणे वाकणे उकळ तरंगे ॥

कधी खळाळ कधी भळाळ
शुष्क डगर अन कधी धबाबे
सैरावैरा उदकाचे ते
अणूरेणू मोजून घ्यावे ॥

दगड दर्कुटे खडके बेटे
वळसे घालत आपट चापट
नाजुक चिरडीत जीव बिचारे
किती अडकले फसून गेले ॥

अधोमुख ते गहन बुडाले
वळशामध्ये फुगुन मेले
गोल गोल ते भोवर्‍यामध्ये
ओबडधोबड बोथट झाले ॥

एक मात्र ते वीर खरोखर
उफराटे पोहत गेले
उगमाच्या त्या गोमुखासी
तीर्थरुप ते पवित्र जाले ॥

आपोनारायण नारायण
माहानदीने ओळख दिधली
दिशा दिशांच्या अंगणात ती
स्वर्गमृत्यूपाताळ स्पर्शली॥

सर्वव्यापी उभा जगदीश
त्याच्यासम ती तिथे तिष्ठीत
घटाघटातून तिचे पाझर
अनंत पात्रे उदके वाहत॥

तुरट तिखट गुळचट कडवट
जिथे जिथे मिसळून तद्रुप
विष अमृते मिळोन जाती
गंधांचेही घेती रुप॥

उगमाच्याही पलिकडे ती
अलिकडे ही अपरंपार
तेच जाणती गहन जे गेले
वृत्तिशून्य योगेश्‍वर ॥

कवी- दामोदर प्र. रामदासी
आधार- चंचळनदी, दासबोध - दशक 11 समास 7